Bilxelm Raix: H analysh tou xarakthra 2

Κεφάλαιο ΙΙΙ: Για την τεχνική της Ερμηνείας και της Ανάλυσης των Αντιστάσεων

1. Ορισμένα τυπικά σφάλματα στην τεχνική της ερμηνείας και οι συνέπειές τους.

Οι παθογόνες αναμνήσεις πρέπει:
* Να γίνουν συνειδητές, να τις θυμηθούμε συναισθηματικά ->
* Να εγκαταλειφθούν από τον ασθενή
* Να εκμηδενιστεί η ψυχική τους αξία

Με την οργονοθεραπεία, οι παθογόνες συγκινήσεις αναδύονται αυθόρμητα και άκοπα, μόλις οι σωματικές συγκινήσεις διασπάσουν τη μυϊκή θωράκιση.

Κάθε ασθενής έχει την τάση να παραμένει άρρωστος.

<<Ποιος ο λόγος;>>: όταν ο ασθενής αναφέρει αυτή τη φράση για τη θεραπεία, αναβιώνει την κατωτερότητα (<-> ανικανότητα) με μια απαθή και αδιάφορη στάση.

SOS Οι επιπλήξεις ότι δεν θέλει να θεραπευτεί πρέπει να αντικατασταθούν από τον αυτοέλεγχο του ψυχαναλυτή.

ksifaskia

Μια στασιμότητα της ανάλυσης, η οποία παραμένει ασαφής, είναι σφάλμα του ψυχαναλυτή.





SOS 2 Ορισμένες φορές το υλικό που αναδύεται πολύ γρήγορα από το ασυνείδητο πρέπει να κατασταλεί μεχρι τη στιγμή που το εγώ θα είναι αρκετά ισχυρό ώστε να το αφομοιώσει.

ne 8a sas ta dosume

Προσοχή μπορεί ο ασθενής να σας κοροϊδεύει (με το ζόρι να συγκρατεί τα γέλια του) επαναλαμβάνοντας ψυχολογικές θεωρίες που του διδάξατε, χωρίς να τις πιστεύει. Δεν το θεωρεί απαραίτητο να το πει, πιθανώς να είναι και επιπόλαιος.


Δεν έχει τόσο σημασία στους νευρωτικούς η ικανότητα για στύση, αλλά η ικανότητα για επαρκή σεξουαλική ικανοποίηση.
Η πίεση της υπερσυμπιεσμένης λίμπιντο αποσυμφορείται μερικά με την εντατική ανάλυση, αλλά συνήθως απαιτείται γενετήσια ικανοποίηση.

Ψυχαναγκαστική επεναληπτικότητα: repetition compulsion

Δυστυχώς, πάρα πολύ συχνά προκύπτει αυθόρμητα μια υπνωτική σχέση με τον ασθενή, που πρέπει ν' αποκαλύπτεται και να εξαλείφεται σαν αντίσταση.



Απαιτείται καθησύχαση του ασθενή και να του ξεκαθαρίσουμε ότι θα θεραπευτεί μόνο αν κινητοποιήσει τη μέγιστη δυνατή ποσότητα επιθετικότητας και άγχους.
Οι αντιστάσεις αυξάνονται καθώς προσεγγίζουμε την παθογόνα κατάσταση.

Εξαιρετική ευπείθεια του ασθενή: επικίνδυνη παθητική αντίσταση

Δε θα πρέπει να ερμηνευτούν οι αντιστάσεις πριν αναπτυχθούν ολοκληρωτικά και πριν ο αναλυτής τις έχει ουσιαστικά κατανοήσει (εβδομάδες).
Μετά θα πρέπει να εξηγηθούν στον ασθενή, ποιος ο μηχανισμός τους και ενάντια σε τι κατευθύνονται.


Οι αντιστάσεις έχουν καταγωγή (ιστορική σημασία) και τωρινή αντιστοιχία. Μαντεύοντας την τωρινή αντιστοιχία (που βλέπουμε), με επεξεργασία και ερμηνείες της σχετικά με την αντίσταση, μπορούμε να φέρουμε το συναφές παιδικό υλικό στην επιφάνεια.




Ευγένεια, κοινωνικές συμβάσεις: μέσο προστασίας του νευρωτικού.

ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΛΑΘΟΣ ΟΤΑΝ
* οι αναλυόμενοι είναι πολύ πειθήνιοι, ενοχλητικά φιλικοί, απόλυτα εύπιστοι, <<καλοί>> (συνήθως οι παθητικοί-θηλυκοί(-> ενδεχομένως μίσος για τον πατέρα) χαρακτήρες ή οι υστερικές γυναίκες που έχουν τάσεις νυμφομανίας)
* οι πάντα αυστηρά συμβατικοί και σωστοί (ψυχαναγκαστικοί, που έχουν μετατρέψει το μίσος τους σε <<ευγένεια με όλα τα μέσα>>)
* συναισθηματικά παραλυμένοι - υπερβολική αλλά μπλοκαρισμένη επιθετικότητα (ψυχαναγκαστικοί κυρίως). Και οι υστερικοί παρουσιάζουν μια επιφανειακή συναισθηματική παράλυση.
* αποπροσωποποιημένοι: πλαστότητα συναισθηματικού κόσμου & αυτοί που συνειδητά και ψυχαναγκαστικά <<παίζουν θέατρο>> [-> συνήθως ανήκουν στις ναρκισσιστικές νευρώσεις: <<κρυφό χαιρέκακο γέλιο>>].

dyskolakia analyshs

Κεφάλαιο ΙV: Για την τεχνική της ανάλυσης του χαρακτήρα.

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Εμφανίζεται μια δυσκολία στην ανάλυση, η οποία αφορά τη διάταξη των διαδοχικών αντιστάσεων.

2. ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΘΩΡΑΚΙΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Πρέπει να αντικατασταθούν οι οδηγίες και υποδείξεις με αναλυτικές ερμηνείες.

Χαρακτήρες:

ψυχαναγκαστικός

υστερικός

παρορμητικός

γενετήσιος

ναρκισσιστικός

νευρασθενικός

Το όριο που χαράζει ο ασθενής ανάμεσα στην υγεία και το ξέσπασμα της αρρώστειας, πάντοτε σβήνει κατά την ανάλυση.

Νευρώσεις: α) συμπτωματικές(=με συμπτώματα) β) χαρακτηρονευρώσεις (χωρίς συμπτώματα. Η νεύρωση εδώ έχει ενσωματωθεί στο χαρακτήρα και παρουσιάζεται ως χαρακτηριστικό προσωπικότητας)

den ine idea mou

hint: ena apo to a se mia genikeumenh katastash b 8a borouse na leitourgei ws ksekarfwma (?)

Χρόνιες: από την παιδική ηλικία vs οξείες: εμφανίστηκαν αργότερα.

<<Τίποτα δε μπαίνει μέσα μου>> (σσ για τη θεραπεία)= επιθυμία του ασθενή για πρωκτικό

Αντίσταση: δεν αφήνει τη θεραπεία να φτάσει στο id.

<<Η ανάλυση δε μου κάνει τίποτα>> = <<είναι άχρηστη>>: φθόνος και μίσος του ασθενή λόγω αισθήματος κατωτερότητας προς τον ψυχαναλυτή. Τα παράπονα για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας αποτελούν θρίαμβο ενάντια στον ψυχαναλυτή, και επιτίμησή του από τον ασθενή.

Επιτυχία σημειώνουμε σε αυτή την περίπτωση όταν εξηγούμε στον ασθενή τα παρακάτω για τον εαυτό του:

"πάντα προσπαθούσε να υποτιμήσει αυτούς απέναντι στους οποίους ένιωθε κατώτερος"

"πάντα έκανε το ακριβώς αντίθετο απ' αυτό που του ζητούσε κάποιος ανώτερος."

Λόγω αισθήματος κατωτερότητας, ένιωθε ότι έπαιζε θηλυκό ρόλο σε σχέση με τον ψυχαναλυτή (προσβολή για την ανδρική του περηφάνεια)

Η αμυντική του συμπεριφορά δεν ήταν παρά η έκφραση μιας πάλης ενάντια στην παράδοση στην ανάλυση, η οποία, για το ασυνείδητό του συνδεόταν εμφανώς με την ιδέα της παράδοσης στον αναλυτή με θηλυκό τρόπο.

Είχε επιθυμήσει ο αναλυτής να είναι πιο αυστηρός. Στο βάθος του πείσματός του βρισκόταν η πρόθεση να σπρώξει εμένα και τα πρωτότυπά μου, τους δασκάλους, σε στραβό δρόμο.